اصولی برای بازی کردن کودکان
کودکان در هر سن چه بازیهایی میکنند؟
بازی های مناسب کودکان در سنین مختلف
بازی بخش مهمی از نیازهای کودک را تأمین کرده و مهارتهای او از طریق بازی تقویت میشود. علاوه بر این زمینههای مطلوب برای رشد ذهنی و کسب مهارتهای اجتماعی را در کودک فراهم میکند. در واقع بازی با پیچیدگیهای خود مانند چتری حمایتگر، روح و جسم کودک را پوشش داده و با رفع کنجکاویهای فرد و ایمن ساختن روح و روان او معلم خوبی برای آشناشدن وی با مسئولیتهای اجتماعی، اقتصادی و مهارتهای زندگی خواهد بود و به همین خاطر است که روانشناسان معتقدند نوع بازی باید متناسب با سن کودک انتخاب شود.
به گزارش مهرخانه، بازی حکم آب حیات را برای کودکان دارد و به عبارت دیگر مقولهای بسیار جدی است که بستر مناسبی را برای رشد تخیلات کودک به وجود آورده و نقش مؤثری در ارتباطات کلامیو یادگیری زبان دارد.
براساس همین خصوصیات، انتخاب وسایل و نوع بازی از سوی والدین ارزش زیادی یافته و ظرافت ویژهای را میطلبد. ژان پیاژه؛ روانشناس مشهور تأکید میکند که والدین در انتخاب اسباببازی دقت و هوشیاری لازم را داشته باشند؛ چراکه در شکل دادن به تمایلات عاطفی و روانی کودک نقش مهمی ایفا میکند و چنانچه در انتخاب آنها توجه کافی نشود، ناخواسته تمایلات کودکان به گونهای شکل میگیرد که مورد انتظار نبوده است.
دکتر فریبا عربگل فوقتخصص روانپزشکی کودک و رئیس انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان نیز معتقد است: اهمیت بازی برای کودک به حدی است که اگر بازی را از دنیای او بگیریم، خیلی چیزها را از او گرفتهایم؛ زیرا بازی راهی برای ابراز و نشان دادن احساسات است و باعث تخلیه فشار و استرسهای عصبی کودک میشود.
وی ادامه میدهد: بهبود مهارتهای اجتماعی و ارتباطی کودک، تمرین نقشهای آینده برای زندگی بزرگسالی، تقویت حافظه کودک، افزایش اطلاعات و توان یادگیری کودک، تقویت خلاقیت حل مسئله، استدلال و افزایش مهارتهای فکری و شناختی از دیگر تأثیرات مثبت بازی در رشد و تکامل شخصیت کودک است. از طرف دیگر بازی باعث تقویت مهارتهای فیزیکی و حرکتی کودک و سلامت جسمی وی میشود و این شانس را به او میدهد که با ایجاد ارتباط و تعامل با همسالان، مهارتهای زبانیاش تقویت گردد. البته ناگفته نماند که اهمیت اسباببازی هم به اندازه بازی در دنیای کودکی است. نصب بازی کامپیوتر
متخصصان علوم رفتاری نیز معتقدند اسباببازی باید باعث فکر کردن و رشد تخیل کودک شده یا او را با مفاهیم مختلف مثل رنگها شکلها و… آشنا میسازد. از طرف دیگر اسباببازی باید متناسب با سن او باشد. اگر اسباببازی برای کودک سخت باشد، او را خسته میکند و اعتماد به نفس او را کم میکند. از سوی دیگر اگر خیلی ساده هم باشد کودک را به فکر کردن وادار نخواهد کرد.
اسباببازی مناسب، اسباببازی است که خود کودک بازی کند نه اینکه اسباببازی، بازی کند و کودک تماشا کند.
بازیها به چهار دسته تقسیم میشوند:
بازیها به چهار دسته جسمی(Physical)، تقلیدی (Imitative)، ساختنی (Constructive) و خلّاق(Crative) تقسیم میشوند. در کنار هر یک از انواع بازیهای ذکرشده میتوان آموزش از طریق بازی را نیز در نظر گرفت. بازیهای آموزشی، مشروط بر آنکه تحمیلی نباشند و کنترل، جهت و مسیر آن توسط خود کودک انتخاب شوند، نقش مهمی در تقویت حواس و قوای ذهنی و فکری او خواهند داشت. انواع جورچین، لگو، بازی با خمیرهای رنگی، نقاشی با آب رنگ یا شنهای رنگی که در بازار موجودند، از این بهترین بازی های اکشن دسته هستند.
قبل از پنج ماهگی
بازی بدنی که حتی در نخستین ماهها آغاز میشود، عمدتاً به رشد و تکامل اعمال حرکتی درشت مانند کنترل اعضا، تنه و سر کمک میکند. ماه اول و دوم پس از تولد، کودک به فعالیتهای عضلانی، لگدزدن، برگشتن، غلتیدن، تکان دادن دستها و سایر حرکات شناخته شده بدنی علاقه دارد. در یک ماهگی جغجغه را لمس کرده و فوری رها میکند.